تو ای جــمــادی دوم سلام بر مــاهت          سلام بر تو و بر قدر و عزت وجاهت

بگرد ای شده چـشـم ملک قــدمگاهت          بگرد ای هـمه دست خدا بــه همراهت

وان یکاد بخوان روی حق تماشا کن

وضـو بگیـر ز کوثـر ثـنای زهرا کن

خدای عزوجل مظهـرت مــبارک باد          الا رسـول خـدا کــوثـرت مبـارک باد

خدیجه! دخت پدر پرورت مبارک باد          علی ولـی خــدا! همسرت مبارک باد

خدا بـه قلب رسـول خدا صفا بخــشید

تمام هستی خود را به مصطفی بخشد

الا محـمـد، امــروز کــوثـــرت دادیـم          نـمــاز آر که زهــرای اطهرت دادیم

قسم به قدر که از قدر بـهـتـرت دادیم          نکــوتـر از پـدران تـو دخترت دادیم

چه دختری که پدر پروراست یا احمد!

تمام نسل تو زین دختر است یا احمد!

جـمـال غیـب الهـــی شــده تمـــاشایی          به چشــم پاک محمد به حُسن زهرایی

هــزار مـرتبــه بــر او ســلام زیبایی          امیـن وحــی به خاکش کند جبین‌سایی

خدا به ختم رُسُل داد کـــوثر خود را

فقط نـه کوثـر، روح مطهـر خود را

نبی گرفته در آغوش هم چنان جانش          به خنده گفت که جان پدر به قـربانش

خـدای عــزوجـــل آمــده ثنـــاخوانش          زمـــینـیــان و ســـمـاواتیان مسلمـانش

تمـام سوره ی فرقان و نورطلعـت او

به صنع خویش ببالد خدا ز خلـقت او

پیمبران! همه در مکـه ازدحــام کنید          بـه حـــــرمت قـــدم فاطــــمه قیـام کــنید

از ایـن ولادت و مولـود احترام کنید          به مادرش همه از جان و دل سـلام کنید

زهی خدیجه! که روح مطهر آوردی

تـو از دل صـدف نور! گوهر آوردی

چه دختری که خداوند کوثرش خوانده          علـی ولی خــــدا رکن دیگرش خــوانده

بهشت نیـز بهـشت پــمبـرش خوانـده          پیمبر از شرف و قــدر، مادرش خوانده

عجیب نیست که مام نبوتش خــوانند

دوازده حجج ‌الله، حـجــتش خــوانـند

چه زهره‌ای که خداوند خوانده زهرایش          گــرفتـه چشـم خـدا نـور از تـماشایش

دعــای نــور بــود آیـــتــی ز سیمایش          ســلام دائــم پیـغـمـبـــــران گـوارایـش

نبی به حجره ی نورانی‌اش سلام کند

به پیش پـاش به امــر خــدا قیـــام کند

رخش صحیفه ی نوراست وسین فرقان است          نه بضعـه ی نبـوی بلکه برنبی جان است

خدا گواست که مهرش تمام ایمان است          زبـان فـضـهٔ او هــم زبـان قـرآن است

شنیده‌ایـد به هـر خــــلوتـی و انجـــمنی

نگفت فضه ی او جـز کلام حق سخنی

الا که دخـتــر یــاسین و مــام طاهایی          امـیـنه، طاهره، صدیقه، زهره، زهرایی

ائـمـه‌انـد همـه گــوهـر و تــو دریــایی          فقــــط نـه مــــادر ســادات، مـادر مایی

که بر زنان جنان سروری کند جز تو؟

که بهر شیعه ی تو مادری کند جز تو؟

تو مـادر همـه خوبــان روزگاری تـو          تو اختــیار قیــامت به دســــت داری تو

تو در وجـود رسـول خــدا قراری تو          تو در دل هــمگــان صاحب مــزاری تو

تو جان ختم رُسُل هستی و ابوالحسنی

تو مـادر همـه پیغمبـران، تو پنـج تنی

تو مرغ حقّی و توحید آشـیانه ی توست          بهشت قرب خـداوندگار خانه ی توست

نشان کعبه ی دل قبـربی ‌نشانه ی توست          سلام گـرم محـــمد بـه آستانه ی توست

درود خــالـق هستی به روح پاکت بــاد

ســرشک دائم «میثم» نثــار خاکت بـاد